Dünyaya gözlerimizi açtığımız ilk andan itibaren gereksinimimiz olan en temel duygu
güven duygusudur. Hayatın ilk iki senesinde anne ile çocuk arasında kurulan bağ onun gelecek senelerinin sıhhatli olması için atılan en ehemmiyetli temeldir. Bağlanma; bebek ve ilk bakım veren arasında büyüyen, bir tarafın ya da iki tarafın da yakınlık aradığı, stres ve ayrılık vaziyetlerinde kendini daha çok gösteren duygusal bağdır.

Her anne-baba ve bebek arasında bir bağlanma oluştuğunu ifade eden Özel Eğitim
Hocayı ve Psikolog Mine Ağır, “Bebekler, daha çok müddet geçirdiği şahıs ile değil,
lüzumlarını karşılayan şahıs ile arasında sıhhatli bir bağ geliştirir. Bağlanma her ne
kadar 0-2 yaşları arasında reelleşse de çocuğun yaşamı süresince tesirleri sürer.”
dedi.

Beslenme, Güvenlik ve Sevgi…

Bağlanma cinsi, anne-bebek bağlanması, bebeğin lüzumlarının karşılanıp karşılanmaması ve  nasıl karşılandığı ile alakalı değişebileceğine değinen Özel Eğitim Hocayı ve Psikolog Mine Ağır, şunları söyledi: “Bir bebeğin en temel lüzumları beslenme, güvenlik ve sevgidir. Bağlanmanın en ehemmiyetli unsuru, bebeğin
lüzumlarının bakım veren tarafından anlaşılması ve uygun biçimde karşılanmasıdır.
Yeni doğan bir bebeğin sıhhatli bir gelişim göstermesi için fiziksel ve duygusal
lüzumları karşılanmalıdır. Bu gereksinimlerin karşılanması sıhhatli bir güvenli bağlanma oluşmasına katkı sağlar.

Bağlanma tipi ve anne-baba ile ilişki çocuğun öbür insanlarla olan ilişkilerini, sosyal yaşantısını, benlik algısını ve dünyaya bakışını şekillendirmede ehemmiyetli rol oynar. Bebeğin kurduğu bağ ilerdeki sosyal, duygusal ve zekasal gelişimini takviyeler ve erişkin bir fert  olduğunda kuracağı ilişkileri, dünyayı  güvenli bir yer  veya güvensiz bir yer olarak görüşünü, benlik algısını ve şahsiyetini tesirler.” biçiminde konuştu.

Güvenli Bağlanma Neden Ehemmiyetli?

Güvenli bağlanmanın ehemmiyeti hakkında konuşan Psikolog Mine Ağır, “Anne-baba ile
arasında güvenli bir bağlanma olan çocuklar, annenin-babanın her zaman yanında
olduğunu ve gereksinimlerine yanıt vereceğini, erişilebilir olduğunu öğrenir. Anne-baba
yanındayken rahattır, çevreyi rahatça keşfeder. Güvenli bir bağlanma olan çocuklar,
annenin-babanın yokluğunda tepki gösterir  fakat  geri döndüğünde sakinleşirler.
Ebeveyninden ben buradayım, seni dinliyorum, seni kavrıyorum, sana değer
 veriyorum iletilerini alan, anlaşıldığını, değerli olduğunu, kabul edildiğini
 paydan  ve böylece güvenli bağlanan çocuğun hem kendine ve hem de etrafına güveni pozitif doğrultuda desteklenecektir. Bu iletileri iletebilmenin en temel yolu dünyaya geldiği andan hatta anne karnındaki yarıyıldan itibaren onun pozitif ve negatif tüm duygusal sinyallerini kavramak, duygularıyla iletişim kurmak, ona anlaşıldığını sezdirmek, duygularını suçlamadan, küçümsemeden veya göz arkasını etmeden olduğu gibi kabul ederek lüzumuna cevap vermekten geçer.

Güvenli bağlanan çocuklar, güçlükler karşısında ‘ben başa çıkabilirim’ inancına
sahiptirler ve özgüvenleri daha yüksektir. Güvenli bağlanan çocuklar ayrıca
sezgilerini kullanarak  etrafını idaremekte daha zaferli olurlar.” dedi.

Güvensiz Bağlanma Tehlike Oluşturuyor

Güvensiz bağlanan çocukların etraflarına karşı çok daha az merak duyduklarını ve
çekingen davranışlar sergileyebildiklerini belirten Ağır, “Pek çok çalışma, erken çocukluk yarıyılındaki güvenli bağlanan çocukların ileriki senelerde sosyal ilişkilerinde daha yetkin olduklarını, güvenli bağlanan çocukların güvensiz bağlanan yaşıtlarına göre daha kolay geçim sağladıklarını da göstermektedir.
Araştırmalar güvenli bağlanan çocukların ilkokul senelerinde dostları arasında daha çok kabul edildiklerini ve daha fazla dostlarının olduğunu da ortaya koyar. Bu çocukların ders anekdotlarının daha yüksek olduğu, hedef odaklı ve işbirlikçi olmaya daha yatkın oldukları tespit edilmiştir. Güvensiz bağlanan çocuklar, akademik süreçlerde daha çok zorlanmışlardır. Güvensiz bağlanım, negatif duyguların ve ruh sıhhati için de bir tehlike etkenidir.” İfade etti.

Güvenli Bağlanmayı Desteklemek için Neler Yapabilir?

‘Güvenli bağlanma nasıl destelenir’ mevzusuna da değinen Ağır, yapılacakları şöyle
sıraladı:
• Doğduğu andan itibaren bebek ile irtibat kurarken gözlerinin içine bakmak, bebek ile anne-baba arasındaki bağı güçlendirir.
•Özellikle yaşamın ilk yarıyıllarında, bebeklerin yaşamında sabit bakım veren  şahıslar,
sabit figürler olmalıdır.
• Çocukların yaşamlarındaki öbür bakım verenlerin bakıcıların vb. sık sık  değişmesi güvenli bağlanma ilişkisini kurulmasını negatif doğrultuda tesirler.
• Bebekleri, ufak çocukları ayrılıklara hazırlamak ehemmiyetlidir. Misalin; işe giderken
bebekle konuşup onu ayrılığa hazırlamak için, ”Ben  şimdi işe gidiyorum sana anneanne ben yokken çok iyi bakacak. ”Akşam olunca eve geleceğim yine
buluşacağız” diyebilirsiniz. Konuttan çıkarken çocuğa  görünmeden çıkmak, kaçmak, çocuğun size olan güvenini yaralar, güvensizlik duygularını pekiştirir ve ayrılığa tepkilerini artırır. Bu nedenle kesinlikle çocuğa veda edilmelidir. Gideceğini bebeğe emin etmek, vedalaşıp tekerrür geri geleceğini belirterek konuttan dağılmak çocuğun kendini terk edilmiş sezmesinin önüne geçer ve güvende sezmesine takviyeci olur. Vedalaşmadan konuttan çıkmak baş edilmesi daha güç negatif neticelere yol açar.
• İlk bakım verenlerin anneler olmasına karşın bebekler ilk yarıyıllardan itibaren
babalarına karşı da bağlanma geliştirirler. Babaların, bebeğin yaşamındaki rolü çok değerlidir. Ne kadar  zaman geçirdikleri, reyin  oynamaları  etkileşimde bulunmaları değerlidir.
• Bebekle fiziksel temas kurmak, güvenli bağlanma için çok değerlidir. Bebek ile
oynanan gıdıklama, “ceeee” oyunları, el-ayak masajları güvenli bağlanmayı
güçlendirir.
• Bebeğin duygularına uygun biçimde karşılık vermeli ve bebek için erişilebilir
olunmalıdır. Bebek korktuğunda, üzüldüğünde olduğu gibi, pozitif duygular
yaşadığında da anne-babasının yanında olabileceğini öğrenmesi gerekir.
• Bebekle ya da erken yarıyılda olan çocukla işe giderken, dışarı çıkarken vs. bir
vakit ayrı kaldıktan sonra tekerrür toplandığında bebeğin ne kadar vakit anne-
baba ile müddet geçirmeye lüzumu olduğunu iyi gözlemlemek, ne için dışarda olduğunu tekerrür açıklayarak bitirip döndüğünü söylemek, bebeğe lüzumu olan bu zamanı evvel kesinlikle vermek, verdikten sonra başka işler ile meşgul olmak, bebeğin ayrı kaldıktan sonra da anne-babaya erişebileceği ve duygusal lüzumlarını karşılayabilecek zamanın ona tanınacağını bilmesine ve kendini güvende sezmesine takviyeci olur.